داستان لوگو معروف رولینگ استون

تیشرت ها را می‌توان یکی از اختراعات آمریکایی دانست که به سرعت راه خود را در سایر نقاط دنیا پیدا کرد. بسیاری از طرح هایی که روی تیشرتها وجود دارد هر کدام دارای تاریخچه و داستانی هستند. ما در مقاله ای به بررسی تاریخچه تیشرت صورت خندان و تیشرت I ❤ New York اشاره کرده بودیم. در این مقاله شاید به یکی از مهمترین و نمادین ترین طرحهای روی تیشرت می‌پردازیم. به نحوه پیدایش این طرح و داستان هایی مرتبط با آن. برای قسمت دوم این مجموعه، من به داستان شناخته شده ترین لوگوی تمام تاریخ می‌پردازم. لوگویی که به عنوان نمادین ترین تیشرتی که تا به حال طراحی شده است شناخته می‌شود. لوگوی “لب و زبان” رولینگ استون.

من فکر می‌کردم که داستان این طراحی یک داستان ساده 2 خطی باشد. هنگامی که متوجه بحث و جدلهای فراوان حول طراحی این لوگو شدم، بسیار متعجب شدم.

همانطور که ملاحظه خواهید کرد و ما به بررسی عمیق در تاریخچه این طرح می‌پردازیم. مشخص خواهد شد که حداقل 3 طراح گرافیک مختلف خود را طراح اصلی این لوگو می‌دانند. بعضی از طرفداران رولینگ استون هم اعتقاد دارند که باید خود میک جَگر (Mick Jagger) را به عنوان صاحب اعتبار این لوگو دانست.

برخی می‌گویند که این طرح از هنرمند دیگری الگوبرداری شده است و دلایل خوبی هم برای این گفته دارند. هر چقدر که عمیقتر شویم، موضوع پیچیده تر می‌شود. آیا مدارک قوی مبنی بر این صحبت هست؟ اجازه دهید که مطلب را مطاله کنیم و در نهایت به جمع بندی برسیم.

چه کسی برای اولین بار لوگوی “لب و زبان” رولینگ استون را ایجاد کرد؟

این سوالی است که برای سالیان دراز طرفداران رولینگ استون و طراحان گرافیک به دنبال پاسخ آن می‌گردند. 3 شخص مختلف هر کدام ادعای طراحی این لوگو را دارند. به طرز جالبی هر سه نفر هنوز در قید حیات هستند. از این جالبتر اینکه هیچ کدام از این 3 نفر با همدیگر بحث و جدل نمی‌کنند.

اجازه دهید که یک نگاه دقیقتر به این 3 نفری که در این موضوع دخیل بودند بیندازیم.

جان پش (John Pasche)

داستان ما در انگلیس و در سال 1969 آغاز شد. با هنرمندی که به طور گسترده ای به عنوان طراح لوگوی معروف شناخته می‌شود، طراح گرافیک به نام جان پش. هنگامی که میک جَگر با کالج سلطنتی هنر در لندن در ارتباط بود، او تنها 24 سال داشت و تجربه کمی در زمینه طراحی داشت. اما جَگر ظاهرا چیزی در او میدید.

گروه در پروسه ضبط آلبوم جدیدشان بودند و جَگر مسئول تصمیم گیری در مورد المان های تصویری همراه با موسیقیشان بود. پش قرار بود یک پوستر برای تور اروپایی گروه تهیه کند. بعد از اینکه جَگر از کار او رضایت پیدا کرد، به پش مسئولیت جدیدی داد. چیزی که به او گفته شده بود، سربرگ یا گرافیک کاور هر صفحه بود اما بعدا به لوگوی رسمی رولینگ استون تبدیل شد و از آن در هر آلبوم استفاده می‌کردند.

بسته به نظر شما، طراحی پش می توانست اشاره واضحی به حالت صورت میک جگر داشته باشد، یا یک نسخه کارتونی از دهان الهه هندی یعنی کالی باشد یا یک نماد ضد استبدادی و سمبل جنسی برای گروهی باشد که به عنوان پسران بد راک اند رول در آن زمان شناخته می‌شدند.

آیا الهه هندی، کالی، الهام بخش لوگوی معروف رولینگ استون بود؟

جَگر از خدای هندی یعنی کالی بسیار الهام گرفته بود و عکس آن را با خود به اینو و آنور می‌برد. اما پش اذعان داشت که “او نمی‌خواست که طرح او هندی باشد زیرا فکر می‌کرد که این کار باعث از مد افتادن طرح می‌شود.” همچنان او این ایده را مطرح می‌کند که این کار باعث جرقه زدن چیزی در او شد و از آن به عنوان نقطه شروع یاد می‌کند.

کالی به عنوان الهه مرگ، زمان و روز قیامت هندوها شناخته می‌شود. این موضوع معمولا با خشونت و امیال جنسی همراه است. اما همچنین به عنوان یک مادر قوی و عشق مادری نیز شناخته می‌شود. کالی همچنین در برگیرنده انرژی زنانه، خلاقیت و باروری نیز هست. روز قیامت و عشق مادرانه! عجیبه.

آیا لوگو رولینگ استون بر مبنای دهان میک جگر طراحی شده است؟

این ایده، به عنوان محبوبترین تئوری الهام لوگوی رولینگ استون شناخته می‌شود. علت آن هم مشخص است. “به صورت میک جگر از روبرو نگاه کنید و اولین چیزی که می‌بینید سایز لب و دهان اوست.” این را پش گفته است. هنگامی که او درباره لوگو با V&A مصاحبه میکرد. گفت که دلیل طراحی لوگو این است که:”نمایانگر دیدگاه ضد استبدادی گروه، دهان میک جگر و همچنین تمایلات جنسی باشد.”

در مصاحبه اخیر خود با یک روزنامه محلی، پش گفت که “علیرغم شباهت لوگو با دهان میک جگر، او آگاهانه این تصویر را نکشیده تا شبیه دهان او باشد. در عوض این الهه هندی بوده است که منبع الهام او برای این اثر بوده است.”

“هنگامی که به زبانش توجه کردم، ناگهان چیزی متوجه شدم! می‌دانید که بچه ها هنگام شیطونی کردن چگونه زبانشان را بیرون می‌آورند؟ راهی برای نشان دادن روحیه ضد استبداد و شورشی بودن. در آن زمان آنها پسرهای بد راک اند رول بودند، از این رو فکر کردم که ایده خوبی است. مردم از من می‌پرسند که آیا دهان میک جگر به عنوان ایده اولیه بود؟ خب نبود ولی بعدا یک جوری قرار گرفت.”

آیا کسی نسخه اولیه لوگو رولینگ استون را نگه داشته است؟

پش گفت که او نسخه اولیه را ندارد و از این موضوع بسیار افسوس می‌خورد. او گفت “احتمالا باید آن را در سطل آشغال انداخته باشم.” نسخه ثبت شده اثر پش در سال 1970 می‌باشد، اما مردم آن را تا آپریل سال 1971 ندیدند. زمانی که اولین حضورش را در جلد داخلی آلبوم Sticky Fingers ثبت کرد. این که چه زمانی این طرح برای گروه ارسال شده است نامشخص است.

در نسخه اولیه پش دو رنگ از هم جدا شده بودند (عکس بالا) و او اشاره کرده بود که این کار یک هفته از او وقت گرفته بود. به خاطر همین بود که او تنها برای این کار 50 پوند از آنها دستمزد گرفته بود. این همان موضوعی است که این مناقشه را شروع می‌کند. آیا او این طرح را در همان سالی که ثبت شد طراحی کرد یا در اوایل 1971 که آلبوم انتشار یافت.

فردی که کاور آلبوم را طراحی کرده بود گفته بود که لوگوی پش در آن زمان تمام نشده بود.

کریگ براون (Craig Braun)

کریگ براون صاحب و مدیر نوآوری شرکت Sound Packaging می‌باشد. او به عنوان یکی از افرادی که طراح کاور آلبوم های خلاقانه در دهه 60 و 70 می‌باشد، شناخته شده می‌باشد. او برای آلبوم Sticky Fingers استخدام شده بود و با اندی وارهول (Andy Warhol) روی کاور و بسته بندی آلبوم کار می‌کردند.

عکسهای پیشنهادی او باعث شد که اندی وارهول او را به میک جگر در یک مهمانی در سال 1969 معرفی کند. در سال 2003، VH1 آن را به عنوان بهترین کاور آلبوم در تمامی سالها معرفی کرد. لوگوی نمادین رولینگ استون که در قسمت داخلی کاور آلبوم چاپ شده بود، به عنوان نسخه “بهبود یافته” براون از ایده اولیه پش شناخته می‌شود. نسخه ای که او ادعا می‌کند که نسخه رسمی می‌باشد.

همانطور که براون نقل قول می‌کند، پش همراه با میک در لندن کار می‌کردند، اما در نیویورک او یک دد لاین برای طراحی لوگو برای آلبوم جدید داشت. هنوز کاملا مشخص نشده که این تاریخ دقیقا کی بوده است (احتمالا اواخر 1970 یا اوایل 1971). اما بنا به گفته او طراحی پش تمام شده نبود.

“میک یک هنرجو در مدرسه هنر {جان پش} را در لندن مامور کرده بود تا یک لوگو را طراحی کند. اما او این طراحی را نتوانست کامل کند. او تنها بعضی از اسکچ ها را تمام کرد، اسکچهای اولیه. مارشال چِس (Marshal Chess)، مدیر جدید گروه رولینگ استون در لندن بود و گفت “تنها چیزی که من دارم مهر لاستیکی از طرح است”. بنابراین من به او گفتم که آن را چند بار مهر کند. نتیجه نهایی واقعا افتضاح بود. اما من توانستم که شبحی از آن ایده را ببینم. چیزی که آن دانشجوی هنر داشت طراحی می‌کرد، بسیار مبهم بود . اندازه آن حدود 2 سانتیمتر بود. پس من اندازه آن را حدود 30 سانتیمتر طراحی کردم. از این رو به او گفتم که می‌خواهم آن را دوباره برای من طراحی کنی. بعد از چند بار صحیح و خطا کردن، طراحی لب و زبان رولینگ استون به آن شکلی که امروز می‌شناسیم امروز متولد شد.

خب پس چه بر سر نسخه پش آمد؟

“پش لوگوی خود را به اتمام نرساند. از این رو گفتم که از لوگوی او در نسخه های دیگر استفاده کنند. در نهایت از نسخه من در آلبوم ها استفاده شد. آنها از لوگوی من در تورها، فروش اقلام در کنسرت ها و لاسینس ها استفاده می‌کردند. از قضا موزه V&A به پش مبلغ 100،000 پوند برای لوگو پرداخت کرد، در حالی که آن لوگوی اصلی رولینگ استون نبود.”

جدا از اینکه از چه نسخه ای استفاده شد، آلبوم یک کار بسیار موفق بود. این آلبوم برای هفته ها در صدر جدول بیلبورد باقی ماند. طرفداران راک تمام تلاش خود را می‌کردند تا به یک نسخه از آلبوم دست پیدا کنند. طیف وسیعی از اقلام همراه با این آلبوم بیرون آمد از قبیل پیکسل، گردنبند، جا کلیدی و از همه مهم تر، تیشرت معروف آنها.

جدا از تشابه زیاد دو نسخه از لوگو، داستان ما تا الان بسیار سر راست بوده است. تیم براون تمام کارهایی که مربوط به بسته بندی آلبوم بوده است را انجام داده است. او خود را شخص اصلی در ایجاد نسخه نهایی از لوگوی رسمی می‌داند. اما او کسی نبود که این لوگو را کشید، جان پش آن را کشید. پس خب بالاخره اعتبار این لوگو به کی می‌رسه؟

اما صبر کنید، داستان هنوز ادامه دارد.

ارنی کفالو (Ernie Cefalu)

ارنی کفالو یک طراح گرافیک کارکشته و کسی است که به خاطر طراحی کاور آلبومهای مختلف جوایز زیادی برده است و سابقه کار زیادی با برندها دارد. او هم روایت خود را از طراحی لوگو معروف رولینگ استون دارد.

کفالو می‌گوید که او “طراح اصلی لوگوی لب و زبان است” که او در اوایل 1971 ایجاد کرده است.

داستان او کمی ابهام برانگیز است و عموما یک منبع دارد و آن هم خود کفالو است. از این روست که مردم تلاش می‌کنند که نقش او را در این وسط نادیده بگیرند. اما کفالو به نظر می‌رسد که مدارک موثقی برای صحبت های خود دارد. جالب است که پش و براون هیچ وقت نامی از او نبرده اند.

مشکل اینجاست که کفالو می‌گوید که نسخه او، نسخه اولیه بوده است که در فوریه 1971 طراحی شده است. این در حالی است که طراحی پش در اواخر 1970 ثبت تجاری شده است. کمی عجیب است. بنابراین اگر کفالو طراح اصلی باشد دو حالت ممکن است. یا او لوگو را یک سال زودتر از زمانی که ادعا می‌کند طراحی کرده است یا طراحی پش عطف با ماسبق در 1970 ثبت شده است.

حال داستان ارنی کفالو چیست؟

همانطور که کفالو با جزئیات زیاد گفته است، ایده اولیه لوگوی رولینگ استون در اولین دیدار او با کریگ براون برای شغلش به عنوان مدیر خلاقیت در منهتن و در دفتر Sound Packing اتفاق افتاد. او به طراحی های زیبایی که او برای آلبوم Dolls Alive در کمپانی International Paper Company و Jesus Christ Superstar در Decca Records کرده بود علاقه نشان داد.

بنا بر گفته کفالو، کریگ براون (که کفالو از او به یک فرد “خوش تیپ، قد بلند، لاغر، موهایی مانند ستاره های راک، عینک کهربایی عالی و با یک دست کت و شلوار جین” نام برده بود.) از او پرسید که آیا می‌تواند برای لوگوی رولینگ استون طرحی ارائه دهد؟

“ما در حال کار بر روی لوگوی رولینگ استون بودیم و هنوز به نتیجه نرسیده بودیم. هنگامی که والتر رفته بود، صادقانه بگویم که هنوز سر در گم بودیم. براون به من نگاه کرد و پرسید: “آیا می‌توانی به طبقه بالا واحد هنر بروی و طرح زبانی که قبلا روی این لیبل بود را بکشی، روی آن زبان اضافه کنی به صورتی که روی لب پایین باشد و تا یک ساعت دیگر تحویلم بدهی؟”

هنگامی که براون گفت “این لیبل” او به اثر هنری the Dolls Alive اشاره می‌کرد. این یک مدرک قوی است که این اعتبار را به کفالو می‌دهد. زیرا لیبل Dolls Alive دقیقا از لبهای لوگوی رولینگ استون استفاده کرده است. این آلبوم در سال 1969 به بیرون آمد.

آیا ارنی اسکچ اولیه را دارد؟

جواب بله است. این اسکچ در یک وبسایت مشاهده شده است. از او خواسته شده بود که یک زبان را روی لب مذکور ایجاد کند. “هنگامی که طبقه بالا بودم، حدود 40 دقیقه از من زمان برد تا طرح زبان و لب را کامل کنم. من همچنین تعدادی دندان اضافه کردم، زیرا بدون دندان انگار چیزی کم بود.”

در ادامه کفالو توضیح می‌دهد که بعد از اینکه طرح را به براون نشان می‌دهد، چه می‌شود: “کریگ بلند شد و سریعا طرح را گرفت و گفت این دقیقا چیزی است که من به آن فکر می‌کردم. مطمئن هستم که می‌توانم آن را به مارشال {چِس} بفروشم.”

بعد از این، او بسیار خوشحال بود و براون و سایر افراد در دفتر بسیار نیز از این کار راضی بودند. سپس کفالو در ادامه بیان می‌کند که:

“تونی {مدیر} طرح را به براون داد. سپس یک راست به سراغ من آمد و دستش را روی شانه من گذاشت و طرح را با دست دیگر به من داد و گفت: “خیلی عالی دوست من، تو یک کار خوب با ما داشتی. و تو لوگوی جدید رولینگ استون را طراحی کردی!” همه در اتاق بلند شدند و شروع به تشویق من کردند.

دقت کنید که هیچ نامی از پش نیست. خب پس داستان براون/پش چه شد؟ او این گونه توضیح می‌دهد.

“این یک داستان دیگر است و خیلی سیاسی شد. من به مارشال چِس معرفی شدم، کسی که رولینگ استون را مدیریت می‌کرد. میک جگر و بقیه بچه ها خیلی مارشال را دوست نداشتند. پدر او Chess Records را داشت و آن را به Atlantic فروخت. آنها پدر او را مدیر عامل کردند و پس او را در مقام مدیریت رولینگ استون گذاشتند. آنها خیلی او را دوست نداشتند، از این رو کاری که من کردم را گرفتند و به فردی در انگلیس به نام جان پش دادند. کسی که نسخه خود را از این لوگو داشت. از این رو از اول دو نسخه وجود داشت. نسخه من در تمام لباس ها و اقلام استفاده می‌شد و نسخه او روی کاور آلبوم و در قسمت داخلی آلبوم مورد استفاده قرار گرفت.

و در این میان کمی تناقض یا شاید سردرگمی وجود دارد. پش می‌گوید که او طراح اصلی است. براون می‌گوید که او نسخه “رسمی” را طراحی کرده است زیرا طرح پش را کامل کرده است. کفالو می‌گوید که او طراح اصلی است و طراح اولیه او به پش داده شده است.

چه سردرگمی… اما صبر کنید. باز هم هست.

بالاخره کدوم لوگو اول آمده است؟

تا به امروز، این هنوز یک راز است. با توجه به اهمیت بالایی که این لوگو امروز پیدا کرده است، قابل درک است که افراد زیادی بخواهند اعتبار ایجاد این طرح را به پای خود بزنند. اما همچنان جالب است 3 فردی که تا الان نام برده ایم، بارها ادعاهای متناقض کرده اند.

برای طراحان خبره و طرفداران پروپاقرص رولینگ استون، سوال اصلی به نظر می‌رسد که این باشد: آیا جان پش ابتدا کار ارنی کفالو را دید، یا شخص دیگری در شرکت طراحی کار پش را دید و ایده آن را به کفالو داد؟

طبق صحبت هایی که در مجله های مختلف با افراد مختلف انجام شده است، می‌توان نکات مهمی را استخراج کرد. شخصی که در آن زمان به هر سه آنها در ارتباط بود در مصاحبه با یک مجله آنلاین بازگو می‌کند که: “از آنجا که پش با میک کار می‌کرد و کفالو با مارشال چِس، ساده است که متوجه شد که چه کسی پیروز می‌شود.”

کفالو بیشتر از همه درگیر کار بود، اما همچنان در داستان او شک و تردید واقع است. برای مثال او ادعا می‌کند که هیچ چیزی از لوگویی که در آلبوم Sticky Fingers قرار دارد نمی‌داند. او همچنین تنهای کسی است که خود را مسئول طراحی ایده زیپ روی کاور آلبوم می‌داند در حالی که اکثرا این ایده را به وارهول نسبت می‌دهند.

“برای انتشاران موسیقی، من واقعا نمی‌دانستم که قرار است لوگوی لب و زبان روی قسمت داخلی آلبوم چاپ شود. تنها باری که اثر هنری روی آلبوم را قبل از اینکه در مغازه های به فروش برسد در دفتر کریگ بود، هنگامی که مارشال به من آهنگ را نشان داد و من به آنها پیشنهاد دادم که از یک زیپ واقعی استفاده کنند.” این سخنان ارنی بود. “دلیل اینکه آنها برای نسخه نهایی آلبوم از یک ورژن دومی استفاده کردند، برای من جای سوال است. لوگویی که روی محصولات چاپ شد کار من بود درست قبل از پایان فوریه 1971. لوگویی که جان پش انجام داد، در آلبوم Sticky Fingers استفاده شد. هنگامی که شما دو لوگو را در کنار هم قرار می‌دهید، می‌توانید تفاوت آن دو را مشاهده کنید.”

سخاوتمدانه ترین توضیحی که در مورد این سه هنرمند می‌توان داد این است که هر 3 نفر آنها روی یک ایده در حال کار بودند. چیزی که به دنیای طراحی به هیچ وجه غیر معمول نیست. ظاهرا میک جگر به ایده “لب و زبان” خود رسیده بود و به نسخه های مختلف از این طراحی نگاه می‌کرد تا به یک ایده دست پیدا کند.

سایت FineArtofRock در مقاله ای می‌نویسد: “واضح است که هم پش و هم کفالو در به وجود آمدن لوگو نقش داشتند. مارشال چِس در آن زمان شهرهای نیویورک و لندن را زیر پا می‌گذاشت تا ایده ای که نظر او را جلب کند پیدا کند. ظاهرا جگر هم در حال همین کار بود.”

پس چرا بیشتر اعتبار این کار به پش رسید و به کفالو که نسخه اش در ورژن نهایی استفاده شد اعتباری نرسید؟

“کفالو مالکیت معنوی استفاده از این لوگو را ندارد زیرا هیچ وقت ادعای آن را نکرد. پش این کار را کرد و بعدا هم آن را فروخت. من می‌گویم که کفالو حق استفاده از لوگوی ایجاد شده توسط خود را دارد، اما نه برای اهداف تجاری.”

خب با همه این توضیحات، هنوز جواب سوال اولی که مطرح کردیم را نگرفتیم.

حتی مارشال چِس هم سعی کرد که برای خود از طریق این لوگو اعتباری ایجاد کند. اینکه او بود که گروه را به استفاده از این لوگو ترغیب کرد. او هم تاکید می‌کند که هنرمندان زیادی درگیر این کار بودند:

“من در حال رانندگی بودم تا گروه را ببینم و یک پمپ بنزین Shell را با لوگوی زرد کلاسیک دیدم. در ضمن سادگی بسیار زیبا بود. من این موضوع را هنگامی که با گروه رولینگ استون نشسته بودم بیان کردم. باید به طراحی برسیم که بدون داشتن نام گروه روی آن شناخته شود. بعدا بحث زبان و لب مطرح شد. به عنوان مسئول لوگو و طرحها، وظیفه من بود تا با هنرمندان مختلفی صحبت کنم تا این ایده را اجرا کنند. به محض اینکه طراحی جان پش را دیدم، متوجه شدم که این همان است و سریعا آن را خریدم.”

این احتمال وجود دارد که پش نامی از کفالو نبرده باشد از بیم اینکه نقش افسانه ای او را در این طراحی خدشه دار کند. برخی افراد گمان می‌کنند که حق ثبت این اثر باید زودتر ایجاد می‌شد. “مارشال چِس احتمالا این راز را به گور خواهد برد. احتمالا منفعت مالی در ثبت کردن طرح پش به عنوان طرح اصلی بوده است.”

حالا جدا از این بحث ها، بحث جدید پیش می‌آید که قابل تامل است.

آیا لوگو رولینگ استون کپی شده است؟

هنگامی که رولینگ استون در حال برگزاری تور در آمریکا در سال 1969 بودند و همچنین در حال ضبط آلبوم Sticky Fingers بودند، گروه راک معروف یعنی بیتل ها در لندن یک تک آهنگ معروف منتشر کردند به نام Abbey Road. در همان زمان کتابی منتشر شده به نام “شعرهای مصور بیتلها” که شامل تصاویری از خالق این آثار به نام الن آلدریج  (Alan Aldrige) بود.

درون آن، یک تصویر مشخص بود که توجه افرادی را به خود معطوف کرد.

داستان عجیب شد! واژه “الهام گرفتن” برای این کار کمی بی انصافی است. بله هنرمندها ناخودآگاه از همدیگر الهام می‌گیرند، بله آنها ترندهای گرافیکی را هر از چندگاهی به اشتراک می‌گذارند، اما این یکی به نظر می‌رسد که یک کپی دسته اول باشد. شما به فرم لبها، برق آن، جوری که به سمت عقب زاویه دارد دقت کنید. فردی که همدوره پش بود، نوشته بود که:

“جان یک هنرجوی طراح گرافیک در برایتون انگلستان و در سال 1969 بود. این کاملا غیر قابل تصور است که او کتاب “شعرهای مصور بیتل ها” را ندیده باشد.”

اگر قسمت لب ها را از طرح آلدریج جدا کنیم و آن را با طراحی پش مقایسه کنیم، این موضوع کاملا واضح می‌شود.

الهام گرفته یا کپی شده؟ این موضوع را به خودتان واگذار می‌کنیم. خیلی از مردم نسبت به این موضوع آگاهی ندارند، اما آنهایی که آگاهی دارند موافق هستند که در کنار نام پش باید یک ضربدر در کتاب تاریخچه طراحی قرار داد. خوشبینانه ترین توضیحی که می‌توان داد این است که میک جگر به پش این کتاب را نشان داده و گفته “من یه چیزی عین همین می‌خواهم”

جدا سازی دهان تنها تغییر بین این دو طرح است.

باز هم هست؟ بله

تام وسلمن (Tom Wesselman) یکی از بزرگترین نقاشان پاپ در دهه 60 بود. مجموعه آثار دهان او به نمایش دهان می‌پرداخت. در این تصاویر، دندان، زبان و لبهای قرمز بزرگ وجود دارد. قبل از 1969 و احتمالا او با اندی وارهول در اینجا جشن گرفته بود.

” هنرمندان خوب الهام می‌گیرند. هنرمندان عالی می‌دزدند” پابلو پیکاسو

تغییرات لوگوی رولینگ استون در طول سالها

جدا از اینکه چه کسی آن را ایجاد کرده است، تاثیر فرهنگی این طرح غیر قابل انگار است. بعد از پنجاه سال، همچنان خیلی از مردم، تیشرتهایی با این لوگو را می‌پوشند. بارها دوباره طراحی شد، دوباره ساخته شد، احیا شد، بازسازی شد، میکس شد، تجسم شد و مورد تقلید قرار گرفت.

مانند لوگوی “I ❤ NY” که در مقاله ای به آن اشاره کرده ایم، روی زندگی افراد مختلف سالهای سال تاثیر داشته است.

در واقع، ایده اولیه بسیار بسط یافته است. عموما با توجه به سلیقه طرفداران. رولینگ استون از ایده “لب و دهان” خود برای ایجاد بناهای دیوانه وار در تورهای خود استفاده کرده است. در سال 2012 آنها برای مراسم بزرگداشت 50 سالگی خود مجموعه زیبایی ساختند. همچنین ورژن دیگری از آن در مسابقات سوپر باول در سال 2006 به اجرا در آمد.

شما می‌توانید تیشرتهای آن را آنلاین در همه جا پیدا کنید. ممکن است که تصور کنید که تا الان بازار اشباع شده است، اما گویا مردم از آن سیر نمی‌شوند. طرفداران رولینگ استون هم هر نسخه جدیدی که از این طراحی بیاید را خریداری می‌کنند.

ورژن های زیادی از طرحهای رولینگ استون در بازار وجود دارد. این یک مساله بزرگ است برای برندهایی هست که می‌خواهند از این طریق درآمدزایی کنند. اما این برای رولینگ استون ظاهرا حل شده است (شنا کردن در پول به آنها کمک کرده است.) به علاوه دنبال این ورژن ها رفتن و پیگیری کردن آنها به نظر می‌رسد که یک مساله طاقت فرسا باشد. آنها باید یک وکیل تمام وقت را استخدام کنید که فقط دنبال ورژن های مختلف از این طرح برود.

برای اینکه متوجه شوید کدام طرح اورجینال است، می‌توانید سری به سایت رسمی آنها بزنید.

لوگو رولینگ استون به مناسبت 50 سالگی

گواهی بزرگتر بر این موضوع که لوگوهای نمادین همیشه قدرتشان را حفظ می‌کنند در این جا وجود ندارد. هنگامی که آنها از هنرمند گرافیک تاثیرگذار یعنی شپرد فیری (Shepard Fairy) در خواست کردند که برای سالگرد 50 سالگی گروه، لوگو را دوباره طراحی کند، او حتی ذره ای آن را تغییر نداد. تنها اثری که او گذاشت در نوشته های آن بود. کار کردن با اعداد 5 و 0 در نام گروه. او اقرار کرد که حس می‌کرد بهتر است که دستی به لوگوی اصلی نزند.

فیری گفت: “من بسیار مفتخر بودم که از من خواسته شد روی لوگوی 50 سالگی آنها کار کنم. هدف من این بود که میراث رولینگ استون را در این لوگو به نمایش بگذارم به جای اینکه بخواهم اثری از خود به جا بگذارم.” فیری لوگوی 1971 رولینگ استون را “نمادین ترین، قوی ترین و ماندگارترین لوگو در تاریخ راک اند رول” خواند.

آنها الان کجا هستند؟

جان پش کاور آلبوم های زیادی را طراحی کرده است. همچنین پوستر ها و کارهای دیگر. او همچنین برای کارهای خود جوایز زیادی را دریافت کرده است اما مهم ترین افتخار او طراحی لوگوی رولینگ استون می‌باشد. وی برای گروه به مدت 4 سال کار کرد، درصدی از فروش اقلام را دریافت کرد و در نهایت حق امتیاز آن را به گروه به قیمت 24،000 پوند فروخت. پش به کار با هنرمندان بزرگی مانند The Who و Paul McCartney ادامه داد. در سال 2008 موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن طراحی او را به مبلغ 92،5000 دلار به دست آورد. این موزه کار او را “یکی از بهترین لوگوهای تاریخ” امید. پش در انگلستان زندگی می‌کند.

کریگ براون برای متحول کردن کاور آلبوم ها شناخته می‌شود. او تجربه کار با هنرمندان بزرگی مانند لد زپلین، جیمی هندریکس، اندی وارهول و ولوت آندرگراوند و البته رولینگ استون را دارد. او به عنوان رئیس بزرگترین شرکتهای ضبط موسیقی مانند وارنر، الکترا و آتلانتیک کار خود را ادامه داد. برای دو دهه اخیر او کار خود را به عنوان بازیگر در فیلم های مختلف ادامه داد. کاور آلبوم Sticky Fingers او در میان بزرگترین طراحی های کاور آلبوم در تمام دنیا قرار گرفته است. او به عنوان طراح لوگوی رسمی رولینگ استون شناخته می‌شود. براون در نیویورک زندگی می‌کند.

ارنی کفالو برای طراحی بیش از 200 کاور آلبوم شناخته می‌شود. بعضی از این کارها جزو اسطوره ای ترین کارها می‌باشد، مانند آلیس کوپر، لد زپلین، The Doors، آئرواسمیت، The Bee Gees، بلک سبث و جفرسون ایرپلین. او آژانسی به نام Pacific Eye and Ear تاسیس کرد و در حال حاضر صاحب و مدیر طراحی آژانس سایبری HornBook می‌باشد که مشتریان آن در میان 100 شرکت برتر دنیا می‌باشد. او 3 بار نامزد جایزه گرمی شد، 10 جایزه تالار افتخارات، چهار جایزه از باشگاه مدیران هنری لوس انجلس و 25 جایزه طلا و پلاتینیوم برای گروههایی که او با آنها کار کرده است. کفالو در لوس انجلس زندگی می‌کند.

این بود داستان جالب ما از تاریخچه لوگوی رولینگ استون و طرحهای آن. شما می‌توانید این تیشرت رابه صورت آماده از فروشگاه ما (لینک در پایین صفحه) خریداری کنید. اگر هم می‌توانید طرحهای خلاقانه از لوگوی رولینگ استون تهیه کنید، پیشنهاد می‌کنیم که طراحی کنید و در فروشگاه قرار دهید.